Chyba najbardziej symbolicznie charakterystyczne prace Donalda Judda, to te powstałe w latach 1966/68 Untitled (Stack)  obecnie znajdujące się w wielu znakomitych światowej sławy muzeach.
Prace te składają się z prostopadłościanów zbudowanych z polerowanej stali oraz płyt pleksi. Trójwymiarowe modularne kompozycje umieszczone są na ścianie. Wyraźna repetycja jak i wykorzystane materiały budzą skojarzenia z produkcją przemysłową. Jak we wszystkich obiektach Minimal art, tak i tu nie ma miejsca na jakąkolwiek dowolność, charakteryzującą inne dzieła sztuki. Jest natomiast miejsce na pytania o sens modularnych proporcji brył oraz na trud związany  z uświadamianiem prawidłowości skali całości wobec otoczenia.
Tutaj warto przytoczyć powiedzenie twórcy tych dzieł jeśli ktoś nazwał coś sztuką, jest nią.

Robert Morris (urodzony w1931w Kansas City, Missouri), amerykański rzeźbiarz, artysta konceptualny i pisarz. Jest on uważany za jednego z najwybitniejszych teoretyków Minimal artu ale ma także istotny wkład w rozwój Sztuki performance, Land art, Processartu i Sztukiinstalacji.
Robert Morris w zasadzie od początku działalności artystycznej chciał  tworzyć coś więcej niż obiekty. Pragnął tworzyć konceptualną, mentalną, psychologiczną i fizyczną przestrzeń. Chciał zbudować przestrzeń wszechogarniającą, wewnątrz której może istnieć człowiek wraz z obiektem. Chciał tworzyć świat, w którym człowiek porusza się wśród obiektów.

Jedna z jego realizacji, Passageway, z 1961 roku to długi na piętnaście metrów, zbudowany ze sklejki tunel. Tunel skręca i zwęża się w końcowej części W tej zakrzywionej przestrzeni, która zmniejsza się do zera nie ma nic, na co można patrzeć. Passageway to „rodzaj grobowca". Człowiek wchodząc w tę przestrzeń czuje się zatrzymany, zawieszony. Słyszy jedynie słaby dźwięk ukrytego, mechanicznego serca, pojawiający się z nad sufitu Passageway.
Inna realizacja, Box for Standing (Pudełko do stania) to zamkniętą przestrzeń, martwa strefa przypominająca trumnę. Jednocześnie, symbolicznie bezpieczne schronienie, obrona przed zewnętrznym światem, bufor przed innymi. W 1967 roku Robert Morris zaczął tworzyć prace z filcu. Najpierw eksperymentował z linami i szmatami, później z cienkim filcem, a następnie z ciężkim, przemysłowym filcem. Wczesne prace z filcu miały różne pozycje - czasami były luźno rzucone na podłogę innym razem były zawieszone na ścianie.