Większość prac Goldsworthy’ego powstaje w plenerze i jest ściśle z nim związana. Tworzywem są materiały znalezione na miejscu: gałęzie, konary, trzcina, ciernie, błoto, glina, śnieg, sople, lód, kolorowe kwiaty i liście, kamienie. Pracuje przeważnie rękoma i prostymi przedmiotami zastępującymi narzędzia, jedynie przy największych realizacjach używa ciężkiego sprzętu (Moonlit Path and Chalk Stones 2002). Charakterystyczne dla jego utworów jest umieszczenie w krajobrazie kontrastującej a jednocześnie współgrającej z otoczeniem formy, zbudowanej z naturalnych, znajdujących się miejscu materiałów. Zwieńczeniem pracy, a często jedynym dowodem jej istnienia, jest fotografia wykonywana przez autora.
Dla Goldsworthy’ego istotny jest sam proces tworzenia, kontemplacja siebie i otoczenia. Twórczość traktowana jest przez niego jako pewnego rodzaju filozofia życiowa, katharsis-oczyszczenie. Podczas pracy Andy Goldsworthy jest bardzo skupiony, znajduje się w pewnego rodzaju transie. Wiele prób kończy się niepowodzeniem za pierwszym razem, i są powtarzane aż do skutku. Oglądając artystę przy pracy można odnieść wrażenie, że jego twórczość jest w pewnym sensie medytacją.
Ważnym elementem jego działań jest przemijanie. Większość dzieł Goldsworthy’ego istnieje niezwykle krótko, a ich egzystencja naznaczona jest niepewnością, i ciągłym zagrożeniem.
W wielu przypadkach samoistna destrukcja wpisana jest w proces tworzenia-dzieło zmienia się wraz z krajobrazem, pogodą, czasem. Nie jest to przypadkowe, autor prowokuje destrukcje, często używa nietrwałych materiałów (śnieg, lód, liście, kruche gałązki, trzcina), lub sytuuje swoje dzieła w miejscach w których zostaną one zniszczone przez przyrodę (wybrzeże w czasie odpływu, rwący nurt rzeki, itp.). Dezintegracja utworu, jego stopniowe rozpadanie się, znikanie, jest według Goldsworthy’ego integralną częścią niektórych jego kompozycji, i bardzo często jest ono dokumentowane fotograficznie.

Richard Long urodził się w 1942 roku w Bristolu w Angli.
Jest rzeźbiarzem, fotografem, artystą  konceptualnym. W wielu wczesnych utworach Long zostawiał efemeryczne znaki w krajobrazie, robił rzeźby z naturalnych materiałów znalezionych w środowisku.

Long zaczął tworzyć rzeźby w przestrzeniach galerii, wnosząc swój odbiór natury z powrotem do muzeum, galerii. Zaczął również robić obrazy z błota, malował je rękoma, bezpośrednio na ścianach galerii. Chociaż jego twórczość jest mocno powiązana z tradycją krajobrazu Wielkiej Brytanii, znaczenie jego pracy leży raczej w oglądaniu jego interakcji z krajobrazem niż w samym krajobrazie.