Do tej realizacji Smithson wynajął 2 ciężarówki, ogromny traktor i ładowarkę. Proces trwał sześć dni.
Podczas powstawania obiektu poziom wody był niezmiernie niski z powodu suszy.
W ciągu kilku lat, woda powróciła do normalnego poziomu i zalała groblę na ponad trzy dekady. Oryginalny wygląd grobli nieodwracalnie zmienił się poprzez działanie czynników naturalnych. Niegdyś czarna skała stała się biała, a barwa wody z krwisto czerwonej zyskała odcień różu. W monumentalnej kompozycji odnajdujemy kontrast gładkiej powierzchni jeziora z kamienną groblą, ziemi i wody, grę pustki i wypełnienia.

Przesłanie, jakie artysta chciał zawrzeć w swych monumentalnych realizacjach Land art, to refleksja nad światem, nad jego ciągłą przemianą, entropią, nad życiem, istnieniem, śmiercią, nad siłą i potęgą natury oraz znikomością człowieka. Smithson wprzęgał w kreacje naturalne procesy, takie jak rozpad, korozja, rozpuszczenie. Dzieło sztuki zyskuje tu zupełnie nowy wymiar. Z jednej strony jest tu podrzędność, z drugiej naturalność, wiarygodność i siła prawdy materiału.

Realizacje te są wyraźnym sprzeciwem i krytyką dotychczasowych miejsc wystawienniczych. Obejrzeć je bowiem można w całej okazałości jedynie lecąc samolotem, bądź na zdjęciach.

Dennis Oppenheim urodził się 1938 w Mason City, w Waszyngtonie. Studiował w Callifornia College of Arts and Crafts oraz na Uniwersytecie Stanford. Pomimo swojej fascynacji Kienholzem, w 1965 roku sprzeciwia się jego pracom.

Na początku swojej kariery przyłącza się do grupy Land Art Movement, gdzie wspólnie z Walterem de Marią i Robertem Smithsonem szukają inspiracji na polach i w opuszczonych miejscach z dala od miejskiego zgiełku.

W 1967 osiada w Nowym Yorku i koncentruje się na tworzeniu projektów związanych z ziemią. Jego prace są tworzone z wielkim rozmachem. Tworzy przeplatając miedzy sobą różne, nie związane ze sobą materiały. Przykładem tego typu pracy może być śnieżny ślad po jednej stronie St. River, na granicy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Kanadą.